'Dat ik efficiënt kan doorwerken, bezorgt me een pak energie''
Het is van moeten. Blijf in uw kot. En dat geldt ook voor een ondernemer als Bart Verhaeghe.
"Zoals iedereen blijf ik thuis", vertelt Bart Verhaeghe in Het Laatste Nieuws. "Omdat de gezondheid in onze samenleving van primordiaal belang is, is het noodzakelijk dat we ons aan de coronarichtlijnen houden. Ik woon hier met mijn echtgenote Ann en mijn drie kinderen. Ann en ik blijven met ons werk bezig, net als onze oudste dochter Julie (25). Persoonlijk heb ik trouwens niet het gevoel dat het werk op een lager pitje staat. Integendeel. De telefoontjes en videogesprekken volgen elkaar in sneltempo op. Dat ik efficiënt kan doorwerken, bezorgt me een pak energie. Mijn dochter Lisa (23) en mijn zoon Lucas (20) studeren nog en volgen hun cursussen online. Het wegvallen van het sociaal contact valt hen zwaar. Het lijkt alsof ze momenteel aan één lange, saaie blokperiode bezig zijn."
"Niemand is ziek en dat proberen we ook zo te houden. Bang van het virus ben ik niet, maar ik heb wel wat schrik voor de weerstand tegen de ziekte van de zwakkere mensen in mijn omgeving. Om die reden fiets ik telkens in een grote boog rond mensen op straat en vermijd ik elk fysiek contact met de familie. We moeten elkaar echt beschermen. Het is wel pijnlijk om de bezoekjes aan mijn moeder of schoonouders, voor wie we regelmatig boodschappen doen, noodgedwongen achter het raam te moeten doen. Jammer, maar noodzakelijk."
"Uiteraard spenderen we nu veel meer tijd samen. We zijn allemaal heel sportief ingesteld en proberen dan ook zo veel mogelijk samen te sporten. Dat is enorm motiverend en zorgt voor een sportieve competitiviteit in huis. We hebben het alle vijf nodig om fysieke inspanningen te leveren. Doen we dat niet, dan voelen we ons minder goed in ons vel. Vooral voor mijn zoon Lucas is het belangrijk om in topvorm te blijven. Hij voetbalt bij Hoger Op Wolvertem Merchtem en moet - ondanks dat de competitie daar definitief is afgelopen - individueel blijven trainen."
"Het wegvallen van het sociale contact met mensen vind ik het zwaarst. Ook voor mijn kinderen is een videogesprek niet evenwaardig aan een fysiek bezoek aan vrienden. Het is eigenlijk mooi om te zien hoe we allemaal verlangen naar normaal sociaal contact. Na de lockdown breng ik zeker meteen een bezoek aan mijn moeder, mijn schoonouders en de rest van de familie. Daarnaast zullen we als gezin ook op restaurant gaan en misschien kan ik wel nog een voetbalmatch meepikken, wie weet...".