Emotionele Vormer onthult waarom hij moeilijk seizoensbegin kende: ''Mensen wisten dat niet''

Op dit moment voelen Club Brugge en Ruud Vormer zich de koning te rijk, maar in het begin van het seizoen was dat toch even anders... Door de Europese uitschakeling begon Blauw-Zwart namelijk met een valse noot aan voetbaljaargang 2017-2018. Onze kapitein geeft in Het Nieuwsblad een woordje uitleg bij zijn moeilijke periode."Ik zat in het begin van het seizoen niet lekker in mijn vel. Ik moest wennen aan... dingen. Aanvoerder zijn was één ding, er was ook nog iets anders. De nicht van mijn vrouw was afgelopen zomer ernstig ziek. Ze werd behandeld in Gent en logeerde daarom ook bij ons. Je zag hoe het bergaf met haar ging. Anderhalve tot twee maanden lang. Elke dag maakte je het van dichtbij mee. Uiteindelijk is ze ook overleden. Op de dag dat we wonnen in Lokeren. Speeldag 1, 0-4. Ze was 29 jaar, had zelf ook een kindje van een jaar oud. Ik kende haar niet zo goed, maar ik had het er moeilijk mee. Ik kon het niet zomaar van mij afzetten. Mensen wisten dat ook niet. Ik kreeg van sommigen dan de vraag Ruud, waarom was je in het begin van het seizoen zo slecht? Maar dat is omdat dit allemaal meespeelde in mijn hoofd."Sportief ging het toen ook gewoon niet goed. We waren Europees uitgeschakeld en persoonlijk lag het systeem me ook niet. Met twee centrale middenvelders - Naka stond naast me - kon ik niet meer gaan, infiltreren. Ik had daar veel moeite mee. Ik vond niet dat we met de toenmalige spelers in staat waren het systeem goed te brengen. Ik begon me meer bezig te houden met mezelf in plaats van met het team. Terwijl een kapitein net het omgekeerde zou moeten doen. Dat nam ik mezelf kwalijk. En dan had je natuurlijk ook al die dingen die naast het veld gebeurden. Ik verwachtte zo veel van mezelf, maar op dat moment kon ik het gewoon niet brengen. Ik zat er niet lekker in."Mensen verwachten dat een kapitein op moeilijke momenten als eerste opstaat, maar net dat lukte niet. In die maanden heb ik vaak met Martin van Geel gebeld. Hij is de man die me naar Feyenoord haalde en is nog steeds een vertrouwenspersoon. Ik vroeg Martin hoe ik over alles heen zou komen. En ook wat ik als aanvoerder moest doen. Martin, de jongens vragen dit en dat: wat moet ik daarmee? Hij heeft me daarbij goed geholpen. En nu gaat het weer goed met me. Daar ben ik heel blij om. Ook dankzij de inbreng van Hans in de ploeg. Daardoor kon ik sportief weer meer mijn ding doen. Die infiltraties doen. Dan voel je weer dat vertrouwen. Ik ben nu de kapitein die ik wil zijn."